พิธีปิดโครงการวิศวบริการ 23

"ความเป็นครู เป็นภาระที่หนัก ที่ยากยิ่ง

ความสำเร็จนั้นอยู่ที่ศิษย์มีความรู้ความสามารถ

โดยเฉพาะมีคุณธรรมในการดำเนินชีวิต

ซึ่งเป็นหน้าที่ ของครู"

เป็นคำพูดที่ไปเจอมา ชอบมากเลยถ่ายรูปเก็บไว้

เพราะว่ามัน... ไม่รู้สิบอกไม่ถูก

คิดว่าคงเข้าใจกันดี

มาพูดถึงวันนี้ที่ไปร่วมงานพิธีปิดโครงการวิศวบริการครั้งที่ 23 

ที่จัดโดยชุมนุมวิชาการ คณะวิศวกรรมศาสตร์ ม.เกษตร บางเขน กันดีกว่า

18 วันผ่านไปไวจริงๆ กับคนที่ไม่ได้มาทำโครงการเต็มตัวอย่างเรา

จำได้ว่าตอนปีที่แล้วที่จัดนี่รู้สึกว่ามันนานมากเลยทีเดียว

แต่ว่าทำไม มันสั้นเหลือเกินในปีนี้

แต่สิ่งหนึ่งที่ีรับรู้ได้มากเลยก็คือ

น้องๆพี่ๆยังคงทุ่มเทแรงกาย และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง แรงใจ

และโดยเฉพาะอีกคือน้องๆทีมทำงาน

แม้ว่าเราจะไม่ได้เห็นโครงการมากนัก

แต่เราเห็นงานที่ออกมา

แล้วก็รู้ดีว่าเหนื่อยแค่ไหน

กว่าจะจัดโครงการนี้ได้

พิธีปิดวันนี้จัดที่ 0410 ตึกชูชาติ กำภู คณะวิศวกรรมศาสตร์

น้องๆมาเต็มห้องเลย ต้องเสริมเก้าอี้เพียบ ^^

สมาชิกชุมนุมจัดการแสดงทั้งฮาทั้งซึ้ง

มีน้องๆออกมาพูดขอบคุณด้วยละ

มีน้องขอเวทีมาร้องเพลงเล่นกีต้าร์ให้ฟังด้วย

เป็นกันเองมากๆเลย

แอบเห็นน้องๆหลายคนร้องไห้นะเนี่ย

(พี่ๆเองก็มีบางคนแอบร้องนะ ^^)

แล้วพอเสร็จก็ลงมาถ่ายรูปกันด้านล่าง คนเยอะมาก บางคนก็อยู่ด้านหลังอีก กล้องมือถือเก็บไม่หมด

นั่นก็เพราะน้องโครงการปีนี้มีอยู่ประมาณ 400-500 คนได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนี้มาเท่าไร

ปีนี้รับได้น้อยหน่อยเพราะว่ามีปัญหาเรื่องห้องเรียน ก็ดีที่ห้องนึงจะได้มีคนน้อยๆหน่อย เรียนไปได้เร็ว

การได้มาพิธีปิดวันนี้ เป็นการตอกย้ำเรา ให้มั่นใจได้อย่างหนึ่ง

คือ ในโลกใบที่อยู่ยากๆใบนี้

ยังคงมีกลุ่มคนที่อยากจะทำอะไรให้คนอื่น

โดยไม่ได้หวังอะไรตอบแทน

แล้วเมื่อมีชุมนุมวิชาการขึ้น

บางส่วนของคนเหล่านี้จึงได้มารวมตัวกัน ทำสิ่งต่างๆให้เกิดขึ้น

ไม่ใช่แค่เพียงคิดอยู่ในใจ

ไม่ใช่แค่เพียงคิดอยู่คนเดียว

แต่ทำออกมาจริงๆ เหนื่อยจริง เครียดจริง

ในขณะที่เพื่อนๆคนอื่นมีเวลาว่างก็ไปเที่ยว

สมาชิกชุมนุมวิชาการต้องเตรียมสอน ต้องขอห้องเรียน ต้องประชาสัมพันธ์โครงการ

ต้องออกข้อสอบ ต้องทำเอกสาร ต้องแก้เอกสาร ต้องทำหนังสือ ต้องขอกล่องพยาบาล ต้องเชิญคณบดี

ต้องรับโทรศัพท์ครู นักเรียน ผู้ปกครอง ต้องแก้ปัญหา ต้องประชุม ต้อง update web ต้องซีรอกซ์ ต้อง... 

ฯลฯ

ทำไมต้องทำ?

นั่นสิทำทำไมนะ

ไม่รู้สิ รู้แต่ว่ายังคงอยากทำ และยังคงดีใจที่ยังคงมีคนทำต่อ

แม้จะเหนื่อยมากก็ตาม

คำว่า "ครู" นั้น มีรากศัพท์มาจากภาษาบาลีว่า "ครุ"

ซึ่งครุ แปลว่าหนัก

การเป็นครูนั้น ไม่ได้เป็นกันง่ายๆเลย

ไม่ใช่สักแต่ว่าทำงานเสร็จ จึงเป็นครูได้

เป็นครูในความคิดของเรานั้นเป็นงานที่หนัก เพราะว่าเป็นการสร้างคน

มันต่างกับการสร้างสิ่งก่อสร้างตรงนี้ละ

เราให้ความรู้เขาไปแล้ว ไม่ใช่แต่เพียงเท่านั้น จึงเรียกว่าครู

แต่ว่าต้องให้ทางเดินที่ถูกด้วย

เพื่อที่ว่าเขาจะได้เอาความรู้นั้น ไปใช้ในทางที่ถูกต้อง

ซึ่งสุดท้ายแล้ว มันก็จะเป็นประโยชน์กับเขาเองทั้งนั้น

ซึ่งการสอนให้เป็นคนดีนั้น

มันยากกว่าสอนให้เป็นคนเก่งไม่รู้กี่เท่า

ส่วนตัวเราเอง คิดว่า

การสอนที่ดีที่สุดนั้น คือการเป็นตัวอย่างที่ดี

ไม่ได้บอกว่าเราหรือสมาชิกชุมนุมทุกคนเป็นคนดีไปเสียหมด

แต่ทุกคนก็พยายามเป็นคนดี และแน่นอนไม่มีใครดี 100%

แต่อย่างหนึ่งที่ได้แสดงออกไปเป็นตัวอย่างแล้วคือ

การมีจิดใจที่อยากจะให้

ให้ออกไปโดยไม่ได้หวังอะไรเลยนะ

ที่จะตอบแทนกลับมา

อย่างน้อยๆ วันนี้เราค่อนข้างมั่นใจ

ว่าโครงการนี้สามารถปลูกฝังความคิดเล็กๆนี้เอาไว้ให้กับน้องๆที่เข้าร่วมโครงการได้

ความคิดที่คิดจะให้ออกไป

เพราะว่าถ้าได้ลองให้ออกไปแล้ว มันก็จะเกิดการให้ต่อไปเรื่อยๆ

นี่หรือเปล่า คือความมหัศจรรย์ที่เราสามารถสร้างขึ้นเองได้

แล้วจะรู้สึกว่า

โลกนี้มันอยู่ง่ายขึ้นกว่าเดิมตั้งเยอะ